Troy Luther Mercado
The next day, ito `yong araw na kailangan kong pumunta sa Cebu para sa isang convention na pinapa-puntahan sa `kin ni Papa. This is also the day I promised to Michelle sasamahan ko siya papunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang inakala niyang anak namin matagal na panahon na ang lumipas. Simula ng malaman ni Michelle ang tungkol kay Zach, na buhay pa ang anak namin, nababagabag na siya. Minsan na siyang hindi mapakali dahil sa kaiisip kung sino ba talaga ang kawawang batang nakalibing doon. Malaki ang hinala namin na may kinalaman ang Papa niya rito at siya lamang ang makapag-sasabi sa `min kung sino ba ang batang `yon.
Pagkababa namin sa kotse, kaagad kaming sinalubong ng isang matandang babae na nagtitinda ng mga bulaklak at kandila. Bumili kami ni Michelle ng dalawang paso ng artificial na bulaklak para kahit walang bumisita sa `min sa puntod, may nakalaan pa rin at mas maging presentable pa. Bumili na rin kami ng isang buoquet ng totoong bulaklak, ilang pirasong kandila na ititirik namin doon at lighter para panindi. Matapos no'n ay sinimulan na naming maglakad patungo sa puntod nito.
Pagdating namin sa kinaroroonan ng puntod, may isang lalaking mas matanda sa `min, lumapit kay Michelle at nagpakilalang caretaker nito. Nakilala naman siya ni Michelle at nag-request rito na panatilihin pa ring malinis ito kahit walang regular na dumadalaw dito. Una kasing napansin ni Michelle ang maduming nitso nito kaya hindi niya ring maiwasan na magalit ng kaunte sa tagapag-bantay. Nang mapag-kasunduan na nila, iniwan na kami ng matanda.
Inilapag na niya ang mga bulaklak sa tapat ng lapida habang ako naman ay sinisindihan ang mga kandila. Nang ititirik ko na ang mga ito, saka ko lang napansin ang mga pangalang nakalagay rito.
In loving memories of
Zachary John R. Mercado
Althea Jane R. Mercado
October 18, 2000 - October 18, 2000
Sa nabasa kong `yon, bigla akong nakaramdam ng kirot sa `king puso. Siguro nga, dahil magulang na rin ako, masakit para sa parte ko ang makita ang pangalan ng anak ko, na buhay na buhay pa, pero pinapatay na nila. Kaya hindi ko rin masisisi si Michelle kung bakit galit na galit siya sa `kin noon, maging sa ama niya na puno't dulo nito, lalo na't ina siya. Kung may mas nasasaktan sa mga nangyari noon, si Michelle `yon. A fresh start couldn't erase the pain she'd left behind. Or heal the scars fear had branded on her soul. But she was making it, one day at a time.
Napansin ni Michelle na natulala ako puntod kaya hinawakan niya ang balikat ko na naging dahilan para mapatayo ako. Isinabit niya ang kamay niya sa braso ko at isinandal ang ulo sa balikat ko.
"Natatandaan mo ba no'ng mga panahong tayong dalawa pa lang nakaka-alam na buntis ako, Troy? Sobrang excited ka pa rin no'n kahit sobrang kinakabahan ka rin. Ayaw mo pa ngang magpa-ultrasound ako para hindi natin malaman kung ano'ng gender ng anak natin. Surprise ang gusto mo. Pero nagpa-ultrasound pa rin ako noon kasi sobrang na-excite ako. `Yan `yong mga pangalan na gusto nating i-pangalan natin sa magiging anak natin kung sakali." biglang sabi ni Michelle.
"Pero bakit dalawang pangalan ang nakalagay d'yan? Hindi ba sinabi ng Papa mo sa `yo kung lalaki o babae ang naging anak natin? " I asked. Nakakapagtaka rin kasi na dalawang pangalan ang nakalagay sa iisang lapida, samantalang isalang naman ang alam ni Michelle na nawala.
"Sinabi niya sa `kin. Lalaki daw. Pero hiningian pa rin niya ako ng isa pang pangalan. I really don't know why but I think that it may help me recover from pain and moving on from life, away from you. Sa paraang `yan, makakalimutan kong may mga pangako ka sa `kin."
"Kaya ba pati si Althea, sinama mo na?"
"Yes," she simply said. Bumitaw siya sa pagkaka-kapit sa braso ko at hinarap ako sa kanya. Automatic namang gumalaw ang kamay ko papunta sa mga baywang niya at hinapit siya palapit. "Sinama ko na rin siya dahil naging parte ng pagsasama natin ang pangalang `yan. Para mabaon ko na rin sa limot. But that was before I heard your explanations and Papa's side. Nagkamali ako. And I'm really sorry about that. For not trusting you." she sincerely said.
I tugged her closer. Kissed the tip of her head. Niyakap ko siya at niyakap rin naman niya ako pabalik, resting her head on my chest. "Wala na sa `kin `yon, Michelle. Ang importante, magkasama na ulit tayo ngayon, tayo nila Zach. Ito lang naman ang mahalaga `di ba? Our happiness."
I cupped her face and lend her a sweet kiss lasted for almost a minute. Kumawala ako sa pagkakayakap niya at lumipat sa likuran niya para yakapin muli. Ibinaon ko ang mukha ko sa balikat niya at binigyan siya ng halik sa pisnig. "I love you, Baby." bulong ko sa tainga niya.
“I love you, too, Troy.”
Nanatili na muna kami ng ilang saglit do’n at hinintay matunaw ang ilang kandila bago kami namin sinimulang maglakad palabas ng sementeryo. Bigla namang huminto si Michelle dahilan para mapahinto ako at harapin siya. “Why?” tanong ko sa kanya.
“Na-ba-bother pa rin ako. Gusto ko malamang kung sino `yong batang nakalibing do’n. Gusto ko pa rin malaman kung anak ba natin talaga `yon. Hindi pa rin ako mapapalagay hangga’t hindi ko nalalaman at nasisiguro ang lahat.”
Napatango nalang ako sa sinabi niya. Nang sabihin niya `yon, maging ako ay nabahala at natakot. Alam kong imposibleng anak rin namin ang nakalibing do’n dahil ang totoo, buhay nga si Zach. Kaya malabong anak namin ang nakalibing do’n. Pero paano nga kung may misteryo pang nababalot at kailangan naming lutasin? Sa oras na malaman namin ang buong katotohanan at kung sino man ang batang ito, magbabagong buhay na kami at kalilimutan na ang lahat ng masamang karanasang bunga ng nakaraan namin.
Nagtungo na muna kasi sa administration office ng sementeryo at hiniling na kung p’wede ay ipahukay ang puntod na `yon. Hiningan kami ng dahilan kung bakit kakailanganing ipahukay ang nasabing puntod at sinabi naman namin ang buong katotohanan. Pumayag naman sila na ipahukay `yon at nagbilin na hindi magiging madali ang proseso at baka maghintay kami ng ilang mga araw o buwan, depende. Pumayag na rin kami ni Michelle at nag-iwan ng contact details namin. Para naman ito sa ikapapanatag ng loob namin.
Pagkalipas ng ilang oras ng pananatili namin sa sementeryo, nagtungo na kami kaagad sa airport para ihatid ako. Kanina pa nandito ang luggage ko, hinatid nila Mama at Papa, kasama sila Zach at Kent. Mabuti nalang at hindi gaanong traffic papunta rito kaya sandaliang biyahe ang iginugol namin ni Michelle papunta dito.
Ngayon, karga-karga ko si Zach at paulit-ulit akong hinahabilan ng kung ano anong bagay. "Basta Daddy, huwag mo pong kakalimutan `yong pasalubong ko, huh? Tapos, don't forget the pictures and take selfie, okay? Then, mag-s-Skype po tayo mamayang gabi nila Mommy pagdating mo doon." pangungulit ni Zach sa `kin.
Ginulo ko ang buhok niya at pinisil ang pisngi niya. Mami-miss ko talaga `tong bata `to. "Opo, Sir. Hindi ko po kakalimutan. At ikaw, huwag mong pababayaan `yong Mommy mo, okay? Hindi ko ibibigay `yong pasalubong mo kapag hindi mo sinunod `yong mga utos ko. Is that clear with you?"
"Aye aye, Captain!" tugon nito with matching salute pa. Ang kulit talaga.
Ibinaba ko na si Zach mula sa pagkaka-karga ko at inakbayan si Kent. Hinabilinan ko na rin siya tungkol sa pag-aaral nito at maging ang panunuyo nito sa kapatid ni Michelle, si Rachelle. Alam kong bata pa sila para pumasok sa isang relasyon, pero bilang Kuya na rin, suporta nalang. At wala rin naman akong karapatang maki-alam sa buhay niya. Bilang Kuya, kailangan ko lang siya paalalahan at turuan. He's mature enough to know the difference between wrong and right.
Hinabilinan na rin ako ni Papa tungkol sa magaganap na convention. Sinabihan niya akong makihalubilo nalang sa mga negosyanteng nandoon at baka sakali, makakuha pa kami ng investors at makapag-open ng malaking account. Si Mama naman, sinasabihan ako na parang isang batang mawawalay sa kanila ng matagal na panahon. Kumain ako sa tamang oras, maligo ng mabuti, huwag makikipag-usap sa hindi ko kilala at kung ano ano pa. Pero kahit ganyan `yan si Mama, mahal na mahal ko `yan. She is the best Mom I know.
Huli kong nilapitan si Michelle. Kahit nauna na kaming nagkasama ngayong araw, pakiramdam ko, kulang pa rin ang araw ko kapag hindi ako nakapag-paalam sa kanya. O baka hindi na ako makapunta sa Cebu ng dahil sa kanya. Ngayon pa lamang kaming magkakasama, maghihiwalay kaagad kami. Dalawang araw lang `yon pero pakiramdam ko, napaka-habang panahon pa rin. Nevertheless, I determinedly shove those thoughts. I find it so corny.
"Sinabi na ata nila ang mga dapat kong sabihin." natatawang saad ni Michelle. Yumakap nalang siya sa `kin at tinugunan ko naman `yon. "Bitaw na,Troy. Baka maiwanan ka pa nang eroplano."
"Eh, `di mas maganda." pagbibiro ko sa kanya. Pinalo niya ng mahina ang braso ko. "Biro lang naman. Where's my kiss?"
"Troy, may mga nakatingin sa `tin. Isa pa, kasama nat—“ hindi na natapos sa pagsasalita si Michelle ng bigla ko siyang halikan. Nabigla pa nga siya pero hindi ko rin naman tinagalan dahil kahit papaano, nakakahiya sa mga taong dumadaan. Attention seeker masyado na tipong iisipin nilang nasa isang drama series kami sa TV. "Troy!" biglang bulyaw niya sa `kin.
Natawa naman ako ng bahagya dahilan para paluin na naman niya ako. "Isa pa ba?" pagbibiro ko.
"Ewan ko sa `yo." saad niya. Kumalas siya sa pagkakayakap sa `kin at inayos ang necktie na suot ko. Maging ang buhok ko, sinuklay niya rin gamit ang mga daliri niya. Sweet. Caring. That's my Michelle. "Pero seryoso, Troy, you have to go. Male-late ka na. We'll be okay. Besides, may Skype naman like what ZJ said."
She brushed her lips against mine for a couple of seconds at kumawala na rin kaagad. Nag-paalam na rin ako kila Mama at Papa, Kent at s'yempre sa anak ko, si Zach. Niyakap pa muna niya ako ng mahigpit at binigyan ng maraming halik sa pisngi ko bago ako tuluyang bitawan. Humirit pa siya ng isang mabilis na halik sa labi ko at nagpaalam na sa `kin. I patted his head and messed up his hair. Ang kulit lang talaga.
Pumasok na ako sa loob at kumaway na sa kanila para mag-paalam. Inayos ko na muna ang luggage ko at naupo nang pagkapasok ko pa lang sa eroplano. May ilang oras na biyahe pa ako. Itutulog ko nalang siguro muna ito at pag-gising ko, welcome Cebu.
-----x
Mag-ga-gabi na nang makarating ako sa Cebu. Inayos ko muna ang mga bagahe ko at naisipang mamasyal na muna. Dinala ko na rin ang camera ko dahil nangako ako sa makulit kong anak na kukuha ako ng mga pictures pagdating dito. The whole view was very beautiful. The cold breeze of the wind, a sign that the Christmas season is really near approaching. The city lights plus the very jolly Cebuanos and Cebuanas. At dahil mag-ga-gabi na rin, magandang panuorin at kuhaan ng litrato ang sunset.
Matapos ang pamamasyal ko, nagtungo ako sa talipapa na malapit sa kinaroroonan ko para mamili na rin ng mga ipasasalubong ko sa anak ko, at sa iba na rin, s'yempre. Hindi naman naging ganoon kahirap sa `kin ang makipag-usap sa kanila kahit may language barrier kami dahil sa pagigingsobrang masiyahin ng mga nakaka-usap ko. Kahit nahihirapan ako minsan sa pag-intindi sa ilang sinasabi nila, nakakatuwa na sila pa ang nag-a-adjust para sa `kin. Being hospitable. Nakakatuwa lang.
Gabi na nang maisipan ko nang bumalik sa hotel na tinutuluyan ko. Nagmamadali akong bumalik para maghapunan at makapag-handa para maka-usap sila Zach at Michelle. Nagpalit na ako ng pantulog, kinuha ang laptop ko at hinintay silang mag-online.
Hindi pa sila nag-o-online, marahil, busy pa si Michelle sa pag-aasikaso kay Zach. Binuksan ko muna ang Facebook account ko para i-upload lahat ng pictures na kinuhaan ko kanina. Mas madali na rin siguro kung doon na rin makikita ni Zach `yong mga kinuhaan ko kaysa hintayin pa niya akong maka-uwi sa bahay dahil panigurado, kukulitin niya lang ako na papuntahin rin siya dito one time. Hindi naman ayaw ko siyan ipasyal dito sa Cebu, but knowing my son, he is so eager about everything. Gusto niya kaagad mangyari ang lahat at hindi naman p'wede `yon.
• michellerodriquez is now available
Nang makita ko ang green button, na naka-online na si Michelle, kaagad akong nag-send sa kanya ng invitation for a video call at kaagad niya rin namang in-accept `yon. Hindi ko inaasahang makikita ko lang na naka-brief lang si Zach habang titig na titig sa desktop.
"Baby, bakit naka-brief ka lang?" I asked inquisitively.
Sakto naman at kararating lang ni Michelle na may dalang bath robe at pajamas para kay Zach at naupo na rin muna. "Dapat kasi, mamaya pa kami mag-o-online dahil katatapos lang namin mag-dinner at huhugasan ko pa ng katawan 'tong si ZJ para makapag-handa na matulog. Pero ayaw pa niya. He's worried na baka kanina ka pa daw online at hinihintay mo kami. Kumain ka na ba?" tanong niya rin sa `kin.
I nodded my head as an approval to her question. "Baby, maligo ka na muna. Lalamigin ka d'yan kapag wala kang suot."
"But Daddy, you'll be waiting for us and I bet you waited already. Kanina ka pa po online." aniya. Napansin ko pang nag-pout siya. Ang adorable talaga.
"Ayos lang naman sa `kin, Baby. Go, take a half bath first at huwag ka nang makulit. Sige ka, hindi ko ipapakita sa `yo `yong mga pinamili kong pasalubong." utos ko sa kanya.
Mukha namang napilit ko siya at sumunod na sa sinabi ni Michelle na pumasok na sa banyo. Hindi naman ako ganoon katagal naghintay at bumalik na sa harapan ng desktop si Zach. Si Michelle naman ang nawala. Siguro nga, siya naman ang naligo.
Kagaya nga ng ipinangako ko kay Zach, pinakita ko nga sa kanya `yong mga pasalubong na binili ko kanina lang. He really seems to be so excited. Na-a-amazed pa nga siya. Gusto na nga niya akong pauwiin agad, ng dahil sa mga pasalubong ko at hindi dahil nami-miss na niya ako. Lokong bata talaga.
Hindi rin nagtagal, tinabihan na siya ni Michelle. She's combing her hair and she's really mesmerizing doing it. I can't help on staring at her. Is she trying to seduce me by doing that? If she does, then she won. Epektibo at hindi ko talaga maiwasang titigan siya. Imagining things out. I want to feel her warm, smooth skin on mine. Feel my embraces, to caress her, to kiss her. Everything.
I determinedly shove those thoughts. Ano ba `tong iniisip ko?
The whole time lang kaming nag-uusap. Talking about school stuffs and some random stuffs. Casual na usapan, normal conversation. Wala naman kaming gaanong pinag-uusapan na something confidential dahil na rin siguro na kasama namin si Zach kaya iniiwasan namin and as much as possible, we want to have fun. Hindi na muna namin po-problemahin ang mga bagay na hindi pa namin dapat problemahin and we don't want to stress ourselves. Not now.
As time passed, napapansin ko ang unti-unting pagpikit ni Zach habang magkausap kami. Tinignan ko `yong oras sa lower right portion ng laptop ko at nakita kong it's already 10:26 PM. It's too late for him. May klase pa siya bukas, silang dalawa. Isinara ko na ang ilang tabs sa browser ko at hinarap ulit silang dalawa.
"Baby, kailangan niyo ng matulog ni Mommy. May classes pa kayo bukas. Parehas pa man din kayong hindi pumasok kanina." I stated.
"But Daddy, I'm not yet sleepy. I can manage." pagpupumilit nito. Napahikab ulit ito at kinusot ang mga mata niya.
"See? You're sleepy. Para ka na ngang umiiyak kasi continous lang ang daloy ng luha sa mata mo. Baby, huwag ng makulit. P'wede naman tayong mag-usap ulit bukas or hintayin mo nalang pag-uwi ko. Hindi ka ba excited sa pasalubong ko?" pagpupumilit ko rin.
Mukhang wala na rin naman siyang nagawa at sumuko na. Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at hinalikan ang web camera, halik na para sa `kin siguro. Hindiko maiwasang hindi mapangiti sa ginawa niya.He's a really sweet kid. "Good night, Daddy. Take care, okay? I love you."
"Of course, I will. I love you, too. Good night."
Tumayo na muna sila sa kina-uupuan nila at nawala na sila sa harapan ng screen. Hindi naman pinasara sa `kin ni Michelle `tong Skype account ko kaya hihintayin ko nalang siyang bumalik matapos niyang patulugin si Zach.
Hindi rin naman nagtagal at nakabalik na kaagad si Michelle sa harapan ng desktop. She was staring at it, at me, smiling unconciously. Hindi ko na rinnaiwasan hindi mapangiti sa ginawa niya. Nakakatuwa siyang panuorin wearing those candied smile. Nakakapawi lang ng pagod sa buong maghapon nabiyahe at pamamasyal.
Nakita ko naman siyang nagta-type. So, wala siyang balak kausapin ako ngayon? Inabangan ko nalang ang message niya na magpop-out at ilang sandali ay lumabas na nga ito.
Hindi ka pa rin ba matutulog? Maaga pa ata mag-start
`yong convention. Baka mapuyat ka.
Ayon naman pala `yon. Inaalala niya `yong convention na dadaluhan ko bukas. Inayos ko muna ang pagkaka-upo ko at nagsimulang mag-type
I’m not yet sleepy. Eh, ikaw? Hindi ka pa rin ba matutulog?
Mas maaga ang klase mo. Baka ikaw naman ang mapuyat.
Hindi rin naman nagtagal at nagreply na kaagad siya. Doon na rin nagsimula ang pagpapalitan nain ng messages. Nakakatawa lang na para kaming teenagers sa ginagawa namin. Ayaw pang magsalita ni Michelle dahil nawwiwili siya masyado pero kapag hindi naman niya mapigilang matawa sa kalokohang ginagawa naming dalawa, tatawa nalang siya ng mahina. Maging ako man, hindi mapigilang matawa dahil nakakatuwa kung paano siya bumawi sa pang-aasar ko sa kanya.
Open your Facebook account.
Kagaya nang sinabi niya, binuksan ko ngaang Facebook account ko at laking gulat ko ng makitang may 75 notifications. Huli kong tingin kanina ay wala pa ang mga `yan at nangtignan ko, halos lahat ay notifications galing kay Michelle. Spam messages and flood likes.
Michelle Rodriquez likes your comment
Michelle Rodriquez likes your comment
Michelle Rodriquez poked you
Michelle Rodriquez tagged you in a post
Michelle Rodriquez likes the post you're tagged in
Halos lahat, galing talaga kay Michelle. Ano naman ang naisipan nito at biglang nagpapasabog ng notifications? Siguro, ito `yong paraan niya para makabawi sa pang-aasar ko sa kanya.
Naririnig kong natatawa si Michelle ng malaman niyang alam ko na ang nangyari sa timeline ko. Napakamot nalang ako ng ulo. Magme-message sana ako sa kanya ng bigla namang nag-pop out ang chat box. I clicked her name to view the message and I can't help it but too laugh to hard.
Hindi ko alam kung bakit nagiging sobrang isip bata kami ngayon but one thing is for sure, we're both enjoying it.
Hindi naman akong papayag na hindi ako gumanti sa kanya. Kaya kagaya nang ginawa niya, pinasabog ko rin ang notifications niya. Ni-like ko lahat ng photo niyang naka-public, ang mga posts, maging ang mga comments niya na makikita ko, nila-like ko. Nakikita ko naman through cam `yong reaction niya and she seems so surprised. Hindi niya siguro inaasahang gagawin ko ang mga ginawa niya sa `kin, mas marami nga lang `yong nagawa ko kaya blocked ako for liking in 5 days. Sinabi ko naman sa kanya `yon at nag-send ulit siya sa `kin ng tongued-out na emoticon.
Parehas na kaming nag-out sa Facebook accounts namin at sa Skype nalang kami nagpatuloy. And here we go again. Hindi pa rin siya nagsasalita at hindi na rin siya nagse-send ng mga messages sa `kin peronaka-ngiti lang siyang nakatingin sa `kin, sa desktop I mean.
"Hindi ka pa rin ba matutulog? Maaga ka pa gigising bukas para sa klase mo?" panimula ko.
Umayos si Michelle ng pagkaka-upo niya at sinuot ang head phones nito. "Kapag natulog ka na rin. Quarter to twelve na at hindi ka pa rin tulog. Haharap ka sa maraming tao na may eye bags ka." saad nito.
"Ikaw rin naman. Haharap ka sa mga estudyante mo na may eye bags," sabi ko sa kanya. Natahimik siya. Sinuklay ko muna pataas `yong buhok ko at napansin ko namang napa-hikab si Michelle. Mukhang inaantok na talaga siya. "Mukhang wala kang planong mag-sign out hangga't hindi ako nauuna. We have to sleep. I know you really missed me a lot but as I said, we really have to sleep."
"Ang kapal ng mukha mo. Anyway, we really have to sleep. Good night."
"Okay. I love you."
"So do I. Mag-iingat ka po d'yan. Good luck sa convention. Out na `ko."
Nagdilim na ang buong screen. Nag-out na nga siya. Pinatay ko na rin ang laptop ko at nagtungo na sa kama para matulog. Magiging sobrang habang araw nito bukas.
----x
Kinabukasan, maaga akong nagising hindi lang dahil maaga ang convention kung hindi dahil kailangan ko pang sunduin si Iyah sa airport. Kulang na kulang ang tulog ko. Dapat kasaby ko na rin siya kahapon papunta ritokaso nagkaroon daw ng biglaang emergency sa bahay nila kaya nahuli siya. Sinabihan nalang niya akong susunod siya kinaumagahan.Nang makita ko na siya, kaagad kaming umalis at nagpunta sa gaganapan ng convention.
Pagdating doon, naupo na kami sa respective seats namin. Tama lang ang pagdating namin dahil kasisimula pa lang ng event. Mabuti nalang at nakapag-almusal muna kami ni Iyah bago puunta dito dahil para sa `kin, nakakabagot ito. Idagdag pa ang kakulangan ko sa tulog. Hindi sa pagma-mayabang pero na-tackle na sa `kin ni Papa ang mga pinag-uusapan nila dito. Taon taon na rin siya kasing uma-attend sa mga ganitong klaseng event kaya madalas pag-uwi niya, nagku-kuwento rin siya sa `kin. Why am I here anyway? Kasi utos ni Papa sa `kin. I am obliged to obey. Baka magkaroon rin daw kami ng ilang business transactions dito, malaking tulong rin sa kumpanya namin `yon. Pero ayon nga, medyo nababagot na ako dito. Mas masaya siguro kung nakipag-puyatan pa ko kay Michelle. Syempre, given na `yong sasaya talaga ako pero `yon nga, business is business and I need to take things seriously.
Dapat pala si Cedric ang nandito dahil mas kailangan niya ito. Dito na rin siya matututo. But on the second thought, hindi na rin palang magandang ideya na siya ang nandito. Ako ngang business oriented na tao, medyo nababagot na dito, siya pakayang hindi? Masasayang lang ang pagpunta niya kung sakali. I am not being judgemental here; I'm just stating the obvious.
Lumipas ang ilang oras at nagpatuloy lang ang convention. May ilang guest speakers na rin ang nagsalita at ilang kasama namin dito na nag-share ng kani-kanilang experiences sa pagpapatakbo ng mga negosyo nila. Hindi ko alam kung bakit pero nababagot na talaga ako. Gusto ko nang bumilis ang oras nang maka-uwi na ako agad.
----x
Kinahapunan, natapos na rin sa wakas `tong convention. Pabalik na sana kami ni Iyah sa hotel na tinutuluyan naming dalawa nang bigla kaming tawagin ni Miss Jaycee Bajacan, isang businesswoman na dumalo rin sa convention. Nahinto kami sa pagpasok at hinarap siya.
"Mister Mercado," tawag nito sa `kin. Humalik naman siya sa pisngi ko at hinarap ko muli siya. "Nabalitaan ko kay Mr. Mercado, `yong Papa mo, na ikaw pala `yong pinapunta niya dito. I already sent him the invitation para sa bagong bukas kong business here in Cebu. Since ikaw ang nandito, why'd you join us for a party with your?"
"Secretary," pagpapatuloy ko. Napatango nalang siya. "By the way, this is Iyah, my secretary. Iyah, this is Miss Jaycee." pagpapakilala ko sa kanilang dalawa. Nagkamayan naman silang dalawa at tinugon rin nila ang isa't isa ng ngiti.
"Nice meeting you, Iyah. So, what's your answer? Would you mind joining us for a party?" pagtatanong nito ulit.
"I'll talk to my wife first." sabi ko. Napatingin naman sa `kin si Iyah at nagpipigil tumawa. Bakit ba? Wala namang mali sa sinabi ko. Nagiging optimistic lang ako. Looking forward to the future, kasi alam kong ganoon rin ang mangyayari soon.
Natawa na rin si Miss Jaycee sa pag-papaalam ko at pinagkamalan pa akong battered husband. Nakitawa nalang rin ako sa kanilang dalawa at sinabing nasa maayos na saahan kami ni Michelle at more than willing naman ako magpa-under sa kanya.
Lumayo muna ako kaunti sa kanila sa kinuha ang phone ko. I dialed her number and waited for her to answer it. Naka-ilang ring pa muna bago niya ito tuluyang sagutin. "Napatawag ka?" panimula niya.
"I missed you, the two of you." I stated. Mahina niyang sinabi `yong 'I missed you, too' na siyang nagpa-ngiti sa `kin. Parang nawala lahat ng pagkabagot na naramdaman ko kanina at mas gusto ko nang umuwi ngayong gabi. Pero hindirin p'wede dahil bukas pa ang flight ko pabalik. "I am attending a party pero hindi ako iinom ng marami. Is that okay with you?" I asked.
"Ano ako, asawa mo? Ikaw bahala."
"Soon-to-be Missus Mercado."
"Huwag makampante. Hindi mo nga ako tinatanong. And besides, maraming p'wedeng mangyari."
"Ganoon rin `yon.What you believe, you achieve. And I believe, you'll be the one. Will you marry me?" I asked seriously.
Natahimik sa kabilang linya. Ilang beses akong nag-hello pero wala pa ring sumasagot. Hindi ko namang intensyon na mabigla siya ng itanong `yon, gusto ko lang malaman kung ano sakali ang isasagot niya. Hindi ko naman biglang maiisipan `yon kung hindi niya sinabing hindi ko pa siya tinatanong. I can't help but to think. Is she waiting for me to ask her? I mean, hindi sa nag-a-assume ako pero parang ganoon na nga ang naiisip ko. Posible kaya na bukod sa pagiging magulang namin kay Zach, p'wede na naming higitan? From being Zach's parent, kasi given na `yon kahit ano pang mangyari, p'wede na ba namin tawagin ang isa't isa na mag-asawa? Handa na ba siya para doon? Kasi ako, handa na.
Nag-hello ulit ako sa kanya at narinig ko siyang napa-buntong hininga. Mukha ngang nabigla ko siya. Hindi ko naman intensyon `yon. I just want to ask her. "Seryoso ka ba d'yan, Troy?" tanong niya sa akin.
"Of course not. I mean, yes. I mean, hindi pa pala. Pero yes, seryoso ako sa tanong na `yon. I really mean it. But I think, it's not the right time for me to ask you that, right? No one's ever ready. Besides, we really don't need to rush things, right? No pressure indeed. But Michelle, seriously, will you marry me? I really see myself, spending the rest of my life with you, with Zach and our future kids. You don't have to answer it yet. Just take your time." Oo nga naman. Baka nga nagulat siya kasi akala niya nagpo-propose na ako sa kanya, through phone and it's really weird. Wedding proposal is a very special occasion, kaya dapat special rin dapat kung paano ko i-e-execute `yon. Hindi `yong napatawag lang ako tapos tatanungin ko siya no'n. But still, I'm still hoping for a good answer.
Narinig ko na naman siyang napa-buntong hininga pero mas mahina kumpara no'ng kanina. "Siguro, tama ka nga. For an instance, siguro hindi pa nga ito ang tamang panahon para d'yan. But just so you know, sobrang saya ko ng makita at makasama ko kayo ni ZJ. Parang nabuo ang pagkatao kong nagkulang seven years ago," she stated. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa sinabi niya. Simpleng sabi niya lang na napasaya ko, NAMIN, siya, masaya na rin ako. Sobra. Napaka-fulfilling ng feeling. "Hindi ba may party ka pang pupuntahan? Go ahead. Baka naghihintay na sila sa `yo. Take care."
"Thanks. Kayo rin, mag-iingat. Advance good night. I love you."
"I love you, too."
Binaba na niya ang tawag at ibinalik ko na sa bulsa ko ang phone. Nilingon ko muli sila Iyah at Miss Jaycee na kasalukuyang nag-uusap naman ngayon. Nilapitan ko na sila at sinabing sasama na ako papunta sa party. Sinimulan na naming maglakad ni Iyah sa sasakyan namin at nagpahinga muna nang kaunti sa b'yahe. Kalahating oras rin ang biyahe papunta doon, that will be enough for us to take even just a short nap.
Pagdating namin sa venue, kaagad kaming sinalubong ni Miss Jaycee kasama ang fiancee niyang si Mister Hiro. Binati naman nila kami at nagpasalamat na nakarating kami sa party nila. Sinamahan na nila kami papasok at doon ko napag-alaman na ang dami palang invited sa after party na ito. I wonder why or I should say... never mind.
Naging maayos naman ang takbo ng buong party. Well, actually hindi ko inaasahan na magiging ganito ang mangyari. May mga nakakasalamuha akong iba't ibang klaseng businessman or woman na nagha-handle sa mga negosyo nila at sinusubukang makipag-transact sa `kin. Nakikipag-usap naman ako sa simula pero kalaunan, kapag hindi na nagiging pabor sa `kin o hindi ko na gusto `yong nangyayari, nagpa-paalam na ako sa kanila at nagpapa-salamat. Ito nga rin siguro ang purpose ng party na ito; para maka-kilala ng iba't ibang klaseng tao na nasa iisang larangan na katulad ko at makipag-deal. They call it strategy and being wise. May oportunidad, sinunggaban lang nila.
Hinanap ko sa buong lugar si Iyah pero wala siya. Siguro, nasa labas siya at nagpapahangin na muna. Maging siya, naging abala rin sa pakikipag-usap sa mga tao rito. O kung umuwi naman siya, mag-text man lang sana siya sa `kin ng malaman ko kaagad. Baka maghanap lang ako ng maghanap sa wala dito.
Naupo muna ako sa isang vacant seat para magpahinga dahil kanina pa rin ako palakad-lakad. Nakainom ako pero hindi ganoon kadami, dahil na rin siguro mataas ang alcohol tolerance ko kaya walang gaanong epekto sa `kin ang alak, maliban nalang sa nagpapa-antok sa `kin ito.
"Good evening, Sir. Want some drink?" biglang lumapit sa `kin ang isang waiter at inalok sa `kin ang nag-iisang goblet na dala niya. Kinuha ko nalang `yon at sa isang lagukan, inubos ko `yon.
Lumipas ang ilang minuto at nakaramdam ako ng biglaang pagkahilo. Nakadagdag pa rito ang antok na nararamdaman ko at panlalabo ng paningin ko. Sinubukan ko pang idilat ang mata ko at sisimulang maglakad ng maka-uwi pero hindi kinayang katawan ko. And all of a sudden, everything went black.
Yvonne Baltazar
How great! He falls onto my trap! Who? Just a man who named Troy. How? Sabihin na natin na sobrang desperada ako na ultimong pinaka-cheap na paraan para gawin sa kanya `yon ay ginamit ko. Sa teleserye ko lang napapanuod ang ganoong klaseng trcik but hell, it works! Kung ano man `yong powder na nilagay ko sa last drink, it's a very big help. And now, he's mine, mine alone.
Kanina no'ng nasa party ako, I feel pity about that Miss Jaycee. Mas desperada pa siya sa `kin to the point na she really have to invite all of participants sa convention kanina. Mukhang plano talaga niya `yon at sinaktong sa araw pa na ito kung saan marami siyang mabi-biktima.. Alam niyang marami siyang makakasalumuhang businessmen sa araw na ito kaya sa araw na ito rin siya kumilos. She seems so witty. Sa ganitong paraan, p'wede siyang makakuha ng maraming investors na mag-i-invest sa business niya. How pathetic! Hindi ba niya kayang mag-isip na mas matalinong paraan? Well, sa bagay, sa business industry, the word competition is on the top list. Tinatawag na niya `tong strategy. How unprofessional.
Oh, if you're thinking kung paano ako nakapasok sa party na ito kahit hindi ako invited? Well, how would spell gatecrash? Well, not totally nag-gate crash ako, I just used my power of seduction. To whom? To someone I really don't know and I doesn't care to know. Wala naman talaga akong paki kung sino man siya, the more important is, magagamit ko siya para rito. Katulad lang rin naman siya ng ibang lalaki, wala silang paki-alam kung sino kaman, basta malaki ang boobs mo, carry na. Well, I couldn,t blame him for that. Maganda ako, alam ko na `yon.
Well, I'm not here to narrate that stupid things happen earlier.
Where am I anyway? It's a very good thing na may malapit na hotel dito. Magiging madali para sa `kin gawin ang plano ko. Seducing is my thing and seducing him will make my day complete. Sa `kin siya ngayon at magiging akin siya. No one can stop me from this, not even that Michelle.
Dinala ko na siya sa room kung saan ako naka-check in. He's totally drunk and asleep. Ang bigat pa. Kinailangan ko pang magpatulong sa bell boy para madala siya sa kwarto dahil sa laki niya but it doesn't matter anyway. The more important thing is, magtatagumpay ako sa planong ito.
Pagpasok sa room ko, everythings on set. Especially, my beloved camera. Let's see if she can take this kapag napanuod niya `to. Maling mali nanghimasok at bumalik balik pa siya. Can she resist if she saw the one she really loves making love to someone? Then, we'll see.
Agad ko siyang inihiga sa kama ko. I start undoing his sleeves. Inisa isa ko talaga ang bawat butones ng sleeve niya. Sa bawat butones, nakakaramdam ako ng excitement. Sino bang hindi? This is it! Matagal kong pinangarap ang katawang ito at ngayong may pagkakataon ako, sasayangin ko pa ba ang lahat? Of course not. Not a chance.
"Michelle," he muttered. What the heck? Ano ba'ng mayroon ang babaeng `yon na kahit bagsak ang lalaking `to, siya pa rin ang hinahanap? But sorry, akin siya ngayon.
Hindi ko pinansin ang pagtawag niya sa babaeng `yon at ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Nang matanggal ko na ng buo ang suot niyang sleeves, itinabi ko na ito at sinimulang galawin ang pang-ibaba niya. I was about to unbuckle his belt when he suddenly grabbed my hand. Tumabi ako sa kanya at sinimulang hawakan ang katawan niya. To his broad and bare chest down to the firm and flat stomach, my God! I really can`t help it. Parang may mga boltahe ng kuryenteng dumadaloy sa kamay kapag ginagawa ko `yon.
Kinagat ko ang earlobe niya at sinimulang halikan ang leeg niya. I can smell his manly scent, napaka-intoxinating. I was making my way to his lips when he suddenly lean to the opposite side. Sinubukan ko ulit pero umiwas ulit siya. Wala na akong choice, pumaibabaw na ako sa kanya para hindi na niya magawang umiwas pa.
"Make love to me, Baby." bulong ko sa kanya.
Hinawakan ko ang mukha niya at sinumulang haplusin `yon. Our faces were inch closer. Naririnig ko ang paghinga niya, nararamdaman ko ang mainit na paghinga niya. I was about to kiss him when he suddenly pushed me dahilan para mapunta ako sa gilid niya. Nakita ko siyang babangon na kaya I decided to tugged him closer to me. Sinusubukan niyang makawala but he's too weak. Nanghihina pa siya dahil siguro sa ininom niya which is a very good thing to me. Now, everything will be under my control. He is under my control.
I started kissing his neck, still caressing his body. I felt something poking me down there, so, what does it mean? Effetive ang seductive skills ko. No man can ever resist seduction. Seduction leads to temptation and temptation leads to arousal. Hindi maitatangging ganoon na nga ang nangyayari. Any minute later, mangyayari na nga ang pina-plano ko.
Pinagpatuloy ko ang paghalik ko hanggang sa hindi ko inaasahang maitutulak niya ako ng malakas dahilan para malaglag ako sa kama. "What was that for?" I protested.
Bumangon ako mula sa pagkaka-bagsak ko at nakita kong nakabangon na siya. "Yvonne?" sabi niya. He seems so surprised. Tumayo na siya mula sapagkaka-upo niya sa kama at pinulot ang long sleeves niya. So tatakasan niya ako?
Kaagad akong tumayo mula sa pagkaka-upo at hinarangan siya. "Where do you think you're going, mister?"
"I'm leaving." he stated with authority.
Sinimulan na niyang isuot ang damit niya at naglalakad papunta sa pintuan. Nilapitan ko siya at siniil siya ng isang halik. Did he think papayag ako ng aalis nalang siya ng ganito? Matapos kong planuhin `to, sisirain niya? Hell, no! Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito tapos mawawala lang? Hindi p'wede ito.
Nahinto ako sa paghalik sa kanya ng itulak niya akong muli and this time, mas masakit ang pagkakabagsak ko. "Ano'ng mayroon ba ang babaeng `yon at siya pa rin? All this time na wala siya, nandito ako. Ako!"
"She was everything to me. Pero hindi siya ikaw, Yvonne. Magkaiba kayong dalawa," he said casually. Like what? Parang wala lang sa kanya `yong nararamdaman ko. Naging faithful ako sa pagmamahal sa kanya tapos no'ng bumalik `yong babaeng `yon, tuluyan na akong na-baliwala. "You already know that I feel so abhorrent with you. What's the matter with you, Yvonne?"
"What's the matter with me? You and your stupid feelings with that bitch," how dare he? Ang lakas ng loob niyang sabihin sa `kin `yan. Wala talaga siyang paki-alam sa `kin, wala siyang paki-alam sa nararamdaman ko. "How many times will you keep rejecting me and my damn feelings?"
"It's damn and Michelle is not a bitch. My feelings for Michelle may be stupid but they're all real and unconditional. Mahal ko siya at walang makapag-babago no'n kahit ikaw pa, Yvonne. Hinding hindi. Hindi ka ba nahihiya na ikaw pang babae ang naghahabol sa lalaki, Yvonne? Maawa ka naman sa sarili mo. Sa `yo na mismong nanggaling, puro rejection ang nakukuha mo sa `kin. Madala ka naman. Hindi lahat ng gusto mo, na kahit anong pilit mo ay makukuha mo. Minsan, kulang lang na pagsikapan mo, minsan kailangan mo ring sumuko. Ano'ng silbi ng efforts kung nasasayang lang. Ayokong maka-sakit ng damdamin, Yvonne."
"Pero ginagawa mo."
"Kasalanan mo rin `yon. You better stop this stupid thing. Wala kang mapapala. Maganda ka, Yvonne. Hayaan mong sila ang magpakahirap sa `yo, hindi `yong pinahihirapan mo ang sarili mo. Stop messing with my family. Hayaan mo na kaming sumaya. We waited for this for a very long time at hindi namin hahayaang masira `yon." sabi niya at tuluyan ng lumabas ng kwarto.
I was left dumb-founded. Ganoon na ganoon lang `yon. Ganoon kadali para sa kanya sabihin ang mga `yon at ganoon kadali para sa kanya baliwalain ako. Hindi man lang siya marunong tumanaw ng utang na loob. Matapos ang mahabang panahon na ako ang kasama niya, na ginawa ko ang lahat para sa kanya, ganoon na lang `yon. Ako pa ang dehado. Ako pa ang nawalan.
Hindi ako papayag na ganoon nalang `yon. Napaka-unfair! Kung hindi sa `kin mapupunta si Troy, hindi ko hahayaang makamit nila ang kasiyahang ipinagkait niya sa `kin.
The next day, ito `yong araw na kailangan kong pumunta sa Cebu para sa isang convention na pinapa-puntahan sa `kin ni Papa. This is also the day I promised to Michelle sasamahan ko siya papunta sa sementeryo kung saan nakalibing ang inakala niyang anak namin matagal na panahon na ang lumipas. Simula ng malaman ni Michelle ang tungkol kay Zach, na buhay pa ang anak namin, nababagabag na siya. Minsan na siyang hindi mapakali dahil sa kaiisip kung sino ba talaga ang kawawang batang nakalibing doon. Malaki ang hinala namin na may kinalaman ang Papa niya rito at siya lamang ang makapag-sasabi sa `min kung sino ba ang batang `yon.
Pagkababa namin sa kotse, kaagad kaming sinalubong ng isang matandang babae na nagtitinda ng mga bulaklak at kandila. Bumili kami ni Michelle ng dalawang paso ng artificial na bulaklak para kahit walang bumisita sa `min sa puntod, may nakalaan pa rin at mas maging presentable pa. Bumili na rin kami ng isang buoquet ng totoong bulaklak, ilang pirasong kandila na ititirik namin doon at lighter para panindi. Matapos no'n ay sinimulan na naming maglakad patungo sa puntod nito.
Pagdating namin sa kinaroroonan ng puntod, may isang lalaking mas matanda sa `min, lumapit kay Michelle at nagpakilalang caretaker nito. Nakilala naman siya ni Michelle at nag-request rito na panatilihin pa ring malinis ito kahit walang regular na dumadalaw dito. Una kasing napansin ni Michelle ang maduming nitso nito kaya hindi niya ring maiwasan na magalit ng kaunte sa tagapag-bantay. Nang mapag-kasunduan na nila, iniwan na kami ng matanda.
Inilapag na niya ang mga bulaklak sa tapat ng lapida habang ako naman ay sinisindihan ang mga kandila. Nang ititirik ko na ang mga ito, saka ko lang napansin ang mga pangalang nakalagay rito.
In loving memories of
Zachary John R. Mercado
Althea Jane R. Mercado
October 18, 2000 - October 18, 2000
Sa nabasa kong `yon, bigla akong nakaramdam ng kirot sa `king puso. Siguro nga, dahil magulang na rin ako, masakit para sa parte ko ang makita ang pangalan ng anak ko, na buhay na buhay pa, pero pinapatay na nila. Kaya hindi ko rin masisisi si Michelle kung bakit galit na galit siya sa `kin noon, maging sa ama niya na puno't dulo nito, lalo na't ina siya. Kung may mas nasasaktan sa mga nangyari noon, si Michelle `yon. A fresh start couldn't erase the pain she'd left behind. Or heal the scars fear had branded on her soul. But she was making it, one day at a time.
Napansin ni Michelle na natulala ako puntod kaya hinawakan niya ang balikat ko na naging dahilan para mapatayo ako. Isinabit niya ang kamay niya sa braso ko at isinandal ang ulo sa balikat ko.
"Natatandaan mo ba no'ng mga panahong tayong dalawa pa lang nakaka-alam na buntis ako, Troy? Sobrang excited ka pa rin no'n kahit sobrang kinakabahan ka rin. Ayaw mo pa ngang magpa-ultrasound ako para hindi natin malaman kung ano'ng gender ng anak natin. Surprise ang gusto mo. Pero nagpa-ultrasound pa rin ako noon kasi sobrang na-excite ako. `Yan `yong mga pangalan na gusto nating i-pangalan natin sa magiging anak natin kung sakali." biglang sabi ni Michelle.
"Pero bakit dalawang pangalan ang nakalagay d'yan? Hindi ba sinabi ng Papa mo sa `yo kung lalaki o babae ang naging anak natin? " I asked. Nakakapagtaka rin kasi na dalawang pangalan ang nakalagay sa iisang lapida, samantalang isalang naman ang alam ni Michelle na nawala.
"Sinabi niya sa `kin. Lalaki daw. Pero hiningian pa rin niya ako ng isa pang pangalan. I really don't know why but I think that it may help me recover from pain and moving on from life, away from you. Sa paraang `yan, makakalimutan kong may mga pangako ka sa `kin."
"Kaya ba pati si Althea, sinama mo na?"
"Yes," she simply said. Bumitaw siya sa pagkaka-kapit sa braso ko at hinarap ako sa kanya. Automatic namang gumalaw ang kamay ko papunta sa mga baywang niya at hinapit siya palapit. "Sinama ko na rin siya dahil naging parte ng pagsasama natin ang pangalang `yan. Para mabaon ko na rin sa limot. But that was before I heard your explanations and Papa's side. Nagkamali ako. And I'm really sorry about that. For not trusting you." she sincerely said.
I tugged her closer. Kissed the tip of her head. Niyakap ko siya at niyakap rin naman niya ako pabalik, resting her head on my chest. "Wala na sa `kin `yon, Michelle. Ang importante, magkasama na ulit tayo ngayon, tayo nila Zach. Ito lang naman ang mahalaga `di ba? Our happiness."
I cupped her face and lend her a sweet kiss lasted for almost a minute. Kumawala ako sa pagkakayakap niya at lumipat sa likuran niya para yakapin muli. Ibinaon ko ang mukha ko sa balikat niya at binigyan siya ng halik sa pisnig. "I love you, Baby." bulong ko sa tainga niya.
“I love you, too, Troy.”
Nanatili na muna kami ng ilang saglit do’n at hinintay matunaw ang ilang kandila bago kami namin sinimulang maglakad palabas ng sementeryo. Bigla namang huminto si Michelle dahilan para mapahinto ako at harapin siya. “Why?” tanong ko sa kanya.
“Na-ba-bother pa rin ako. Gusto ko malamang kung sino `yong batang nakalibing do’n. Gusto ko pa rin malaman kung anak ba natin talaga `yon. Hindi pa rin ako mapapalagay hangga’t hindi ko nalalaman at nasisiguro ang lahat.”
Napatango nalang ako sa sinabi niya. Nang sabihin niya `yon, maging ako ay nabahala at natakot. Alam kong imposibleng anak rin namin ang nakalibing do’n dahil ang totoo, buhay nga si Zach. Kaya malabong anak namin ang nakalibing do’n. Pero paano nga kung may misteryo pang nababalot at kailangan naming lutasin? Sa oras na malaman namin ang buong katotohanan at kung sino man ang batang ito, magbabagong buhay na kami at kalilimutan na ang lahat ng masamang karanasang bunga ng nakaraan namin.
Nagtungo na muna kasi sa administration office ng sementeryo at hiniling na kung p’wede ay ipahukay ang puntod na `yon. Hiningan kami ng dahilan kung bakit kakailanganing ipahukay ang nasabing puntod at sinabi naman namin ang buong katotohanan. Pumayag naman sila na ipahukay `yon at nagbilin na hindi magiging madali ang proseso at baka maghintay kami ng ilang mga araw o buwan, depende. Pumayag na rin kami ni Michelle at nag-iwan ng contact details namin. Para naman ito sa ikapapanatag ng loob namin.
Pagkalipas ng ilang oras ng pananatili namin sa sementeryo, nagtungo na kami kaagad sa airport para ihatid ako. Kanina pa nandito ang luggage ko, hinatid nila Mama at Papa, kasama sila Zach at Kent. Mabuti nalang at hindi gaanong traffic papunta rito kaya sandaliang biyahe ang iginugol namin ni Michelle papunta dito.
Ngayon, karga-karga ko si Zach at paulit-ulit akong hinahabilan ng kung ano anong bagay. "Basta Daddy, huwag mo pong kakalimutan `yong pasalubong ko, huh? Tapos, don't forget the pictures and take selfie, okay? Then, mag-s-Skype po tayo mamayang gabi nila Mommy pagdating mo doon." pangungulit ni Zach sa `kin.
Ginulo ko ang buhok niya at pinisil ang pisngi niya. Mami-miss ko talaga `tong bata `to. "Opo, Sir. Hindi ko po kakalimutan. At ikaw, huwag mong pababayaan `yong Mommy mo, okay? Hindi ko ibibigay `yong pasalubong mo kapag hindi mo sinunod `yong mga utos ko. Is that clear with you?"
"Aye aye, Captain!" tugon nito with matching salute pa. Ang kulit talaga.
Ibinaba ko na si Zach mula sa pagkaka-karga ko at inakbayan si Kent. Hinabilinan ko na rin siya tungkol sa pag-aaral nito at maging ang panunuyo nito sa kapatid ni Michelle, si Rachelle. Alam kong bata pa sila para pumasok sa isang relasyon, pero bilang Kuya na rin, suporta nalang. At wala rin naman akong karapatang maki-alam sa buhay niya. Bilang Kuya, kailangan ko lang siya paalalahan at turuan. He's mature enough to know the difference between wrong and right.
Hinabilinan na rin ako ni Papa tungkol sa magaganap na convention. Sinabihan niya akong makihalubilo nalang sa mga negosyanteng nandoon at baka sakali, makakuha pa kami ng investors at makapag-open ng malaking account. Si Mama naman, sinasabihan ako na parang isang batang mawawalay sa kanila ng matagal na panahon. Kumain ako sa tamang oras, maligo ng mabuti, huwag makikipag-usap sa hindi ko kilala at kung ano ano pa. Pero kahit ganyan `yan si Mama, mahal na mahal ko `yan. She is the best Mom I know.
Huli kong nilapitan si Michelle. Kahit nauna na kaming nagkasama ngayong araw, pakiramdam ko, kulang pa rin ang araw ko kapag hindi ako nakapag-paalam sa kanya. O baka hindi na ako makapunta sa Cebu ng dahil sa kanya. Ngayon pa lamang kaming magkakasama, maghihiwalay kaagad kami. Dalawang araw lang `yon pero pakiramdam ko, napaka-habang panahon pa rin. Nevertheless, I determinedly shove those thoughts. I find it so corny.
"Sinabi na ata nila ang mga dapat kong sabihin." natatawang saad ni Michelle. Yumakap nalang siya sa `kin at tinugunan ko naman `yon. "Bitaw na,Troy. Baka maiwanan ka pa nang eroplano."
"Eh, `di mas maganda." pagbibiro ko sa kanya. Pinalo niya ng mahina ang braso ko. "Biro lang naman. Where's my kiss?"
"Troy, may mga nakatingin sa `tin. Isa pa, kasama nat—“ hindi na natapos sa pagsasalita si Michelle ng bigla ko siyang halikan. Nabigla pa nga siya pero hindi ko rin naman tinagalan dahil kahit papaano, nakakahiya sa mga taong dumadaan. Attention seeker masyado na tipong iisipin nilang nasa isang drama series kami sa TV. "Troy!" biglang bulyaw niya sa `kin.
Natawa naman ako ng bahagya dahilan para paluin na naman niya ako. "Isa pa ba?" pagbibiro ko.
"Ewan ko sa `yo." saad niya. Kumalas siya sa pagkakayakap sa `kin at inayos ang necktie na suot ko. Maging ang buhok ko, sinuklay niya rin gamit ang mga daliri niya. Sweet. Caring. That's my Michelle. "Pero seryoso, Troy, you have to go. Male-late ka na. We'll be okay. Besides, may Skype naman like what ZJ said."
She brushed her lips against mine for a couple of seconds at kumawala na rin kaagad. Nag-paalam na rin ako kila Mama at Papa, Kent at s'yempre sa anak ko, si Zach. Niyakap pa muna niya ako ng mahigpit at binigyan ng maraming halik sa pisngi ko bago ako tuluyang bitawan. Humirit pa siya ng isang mabilis na halik sa labi ko at nagpaalam na sa `kin. I patted his head and messed up his hair. Ang kulit lang talaga.
Pumasok na ako sa loob at kumaway na sa kanila para mag-paalam. Inayos ko na muna ang luggage ko at naupo nang pagkapasok ko pa lang sa eroplano. May ilang oras na biyahe pa ako. Itutulog ko nalang siguro muna ito at pag-gising ko, welcome Cebu.
-----x
Mag-ga-gabi na nang makarating ako sa Cebu. Inayos ko muna ang mga bagahe ko at naisipang mamasyal na muna. Dinala ko na rin ang camera ko dahil nangako ako sa makulit kong anak na kukuha ako ng mga pictures pagdating dito. The whole view was very beautiful. The cold breeze of the wind, a sign that the Christmas season is really near approaching. The city lights plus the very jolly Cebuanos and Cebuanas. At dahil mag-ga-gabi na rin, magandang panuorin at kuhaan ng litrato ang sunset.
Matapos ang pamamasyal ko, nagtungo ako sa talipapa na malapit sa kinaroroonan ko para mamili na rin ng mga ipasasalubong ko sa anak ko, at sa iba na rin, s'yempre. Hindi naman naging ganoon kahirap sa `kin ang makipag-usap sa kanila kahit may language barrier kami dahil sa pagigingsobrang masiyahin ng mga nakaka-usap ko. Kahit nahihirapan ako minsan sa pag-intindi sa ilang sinasabi nila, nakakatuwa na sila pa ang nag-a-adjust para sa `kin. Being hospitable. Nakakatuwa lang.
Gabi na nang maisipan ko nang bumalik sa hotel na tinutuluyan ko. Nagmamadali akong bumalik para maghapunan at makapag-handa para maka-usap sila Zach at Michelle. Nagpalit na ako ng pantulog, kinuha ang laptop ko at hinintay silang mag-online.
Hindi pa sila nag-o-online, marahil, busy pa si Michelle sa pag-aasikaso kay Zach. Binuksan ko muna ang Facebook account ko para i-upload lahat ng pictures na kinuhaan ko kanina. Mas madali na rin siguro kung doon na rin makikita ni Zach `yong mga kinuhaan ko kaysa hintayin pa niya akong maka-uwi sa bahay dahil panigurado, kukulitin niya lang ako na papuntahin rin siya dito one time. Hindi naman ayaw ko siyan ipasyal dito sa Cebu, but knowing my son, he is so eager about everything. Gusto niya kaagad mangyari ang lahat at hindi naman p'wede `yon.
• michellerodriquez is now available
Nang makita ko ang green button, na naka-online na si Michelle, kaagad akong nag-send sa kanya ng invitation for a video call at kaagad niya rin namang in-accept `yon. Hindi ko inaasahang makikita ko lang na naka-brief lang si Zach habang titig na titig sa desktop.
"Baby, bakit naka-brief ka lang?" I asked inquisitively.
Sakto naman at kararating lang ni Michelle na may dalang bath robe at pajamas para kay Zach at naupo na rin muna. "Dapat kasi, mamaya pa kami mag-o-online dahil katatapos lang namin mag-dinner at huhugasan ko pa ng katawan 'tong si ZJ para makapag-handa na matulog. Pero ayaw pa niya. He's worried na baka kanina ka pa daw online at hinihintay mo kami. Kumain ka na ba?" tanong niya rin sa `kin.
I nodded my head as an approval to her question. "Baby, maligo ka na muna. Lalamigin ka d'yan kapag wala kang suot."
"But Daddy, you'll be waiting for us and I bet you waited already. Kanina ka pa po online." aniya. Napansin ko pang nag-pout siya. Ang adorable talaga.
"Ayos lang naman sa `kin, Baby. Go, take a half bath first at huwag ka nang makulit. Sige ka, hindi ko ipapakita sa `yo `yong mga pinamili kong pasalubong." utos ko sa kanya.
Mukha namang napilit ko siya at sumunod na sa sinabi ni Michelle na pumasok na sa banyo. Hindi naman ako ganoon katagal naghintay at bumalik na sa harapan ng desktop si Zach. Si Michelle naman ang nawala. Siguro nga, siya naman ang naligo.
Kagaya nga ng ipinangako ko kay Zach, pinakita ko nga sa kanya `yong mga pasalubong na binili ko kanina lang. He really seems to be so excited. Na-a-amazed pa nga siya. Gusto na nga niya akong pauwiin agad, ng dahil sa mga pasalubong ko at hindi dahil nami-miss na niya ako. Lokong bata talaga.
Hindi rin nagtagal, tinabihan na siya ni Michelle. She's combing her hair and she's really mesmerizing doing it. I can't help on staring at her. Is she trying to seduce me by doing that? If she does, then she won. Epektibo at hindi ko talaga maiwasang titigan siya. Imagining things out. I want to feel her warm, smooth skin on mine. Feel my embraces, to caress her, to kiss her. Everything.
I determinedly shove those thoughts. Ano ba `tong iniisip ko?
The whole time lang kaming nag-uusap. Talking about school stuffs and some random stuffs. Casual na usapan, normal conversation. Wala naman kaming gaanong pinag-uusapan na something confidential dahil na rin siguro na kasama namin si Zach kaya iniiwasan namin and as much as possible, we want to have fun. Hindi na muna namin po-problemahin ang mga bagay na hindi pa namin dapat problemahin and we don't want to stress ourselves. Not now.
As time passed, napapansin ko ang unti-unting pagpikit ni Zach habang magkausap kami. Tinignan ko `yong oras sa lower right portion ng laptop ko at nakita kong it's already 10:26 PM. It's too late for him. May klase pa siya bukas, silang dalawa. Isinara ko na ang ilang tabs sa browser ko at hinarap ulit silang dalawa.
"Baby, kailangan niyo ng matulog ni Mommy. May classes pa kayo bukas. Parehas pa man din kayong hindi pumasok kanina." I stated.
"But Daddy, I'm not yet sleepy. I can manage." pagpupumilit nito. Napahikab ulit ito at kinusot ang mga mata niya.
"See? You're sleepy. Para ka na ngang umiiyak kasi continous lang ang daloy ng luha sa mata mo. Baby, huwag ng makulit. P'wede naman tayong mag-usap ulit bukas or hintayin mo nalang pag-uwi ko. Hindi ka ba excited sa pasalubong ko?" pagpupumilit ko rin.
Mukhang wala na rin naman siyang nagawa at sumuko na. Tumayo siya mula sa kinauupuan niya at hinalikan ang web camera, halik na para sa `kin siguro. Hindiko maiwasang hindi mapangiti sa ginawa niya.He's a really sweet kid. "Good night, Daddy. Take care, okay? I love you."
"Of course, I will. I love you, too. Good night."
Tumayo na muna sila sa kina-uupuan nila at nawala na sila sa harapan ng screen. Hindi naman pinasara sa `kin ni Michelle `tong Skype account ko kaya hihintayin ko nalang siyang bumalik matapos niyang patulugin si Zach.
Hindi rin naman nagtagal at nakabalik na kaagad si Michelle sa harapan ng desktop. She was staring at it, at me, smiling unconciously. Hindi ko na rinnaiwasan hindi mapangiti sa ginawa niya. Nakakatuwa siyang panuorin wearing those candied smile. Nakakapawi lang ng pagod sa buong maghapon nabiyahe at pamamasyal.
Nakita ko naman siyang nagta-type. So, wala siyang balak kausapin ako ngayon? Inabangan ko nalang ang message niya na magpop-out at ilang sandali ay lumabas na nga ito.
Hindi ka pa rin ba matutulog? Maaga pa ata mag-start
`yong convention. Baka mapuyat ka.
Ayon naman pala `yon. Inaalala niya `yong convention na dadaluhan ko bukas. Inayos ko muna ang pagkaka-upo ko at nagsimulang mag-type
I’m not yet sleepy. Eh, ikaw? Hindi ka pa rin ba matutulog?
Mas maaga ang klase mo. Baka ikaw naman ang mapuyat.
Hindi rin naman nagtagal at nagreply na kaagad siya. Doon na rin nagsimula ang pagpapalitan nain ng messages. Nakakatawa lang na para kaming teenagers sa ginagawa namin. Ayaw pang magsalita ni Michelle dahil nawwiwili siya masyado pero kapag hindi naman niya mapigilang matawa sa kalokohang ginagawa naming dalawa, tatawa nalang siya ng mahina. Maging ako man, hindi mapigilang matawa dahil nakakatuwa kung paano siya bumawi sa pang-aasar ko sa kanya.
Open your Facebook account.
Kagaya nang sinabi niya, binuksan ko ngaang Facebook account ko at laking gulat ko ng makitang may 75 notifications. Huli kong tingin kanina ay wala pa ang mga `yan at nangtignan ko, halos lahat ay notifications galing kay Michelle. Spam messages and flood likes.
Michelle Rodriquez likes your comment
Michelle Rodriquez likes your comment
Michelle Rodriquez poked you
Michelle Rodriquez tagged you in a post
Michelle Rodriquez likes the post you're tagged in
Halos lahat, galing talaga kay Michelle. Ano naman ang naisipan nito at biglang nagpapasabog ng notifications? Siguro, ito `yong paraan niya para makabawi sa pang-aasar ko sa kanya.
Naririnig kong natatawa si Michelle ng malaman niyang alam ko na ang nangyari sa timeline ko. Napakamot nalang ako ng ulo. Magme-message sana ako sa kanya ng bigla namang nag-pop out ang chat box. I clicked her name to view the message and I can't help it but too laugh to hard.
Hindi ko alam kung bakit nagiging sobrang isip bata kami ngayon but one thing is for sure, we're both enjoying it.
Hindi naman akong papayag na hindi ako gumanti sa kanya. Kaya kagaya nang ginawa niya, pinasabog ko rin ang notifications niya. Ni-like ko lahat ng photo niyang naka-public, ang mga posts, maging ang mga comments niya na makikita ko, nila-like ko. Nakikita ko naman through cam `yong reaction niya and she seems so surprised. Hindi niya siguro inaasahang gagawin ko ang mga ginawa niya sa `kin, mas marami nga lang `yong nagawa ko kaya blocked ako for liking in 5 days. Sinabi ko naman sa kanya `yon at nag-send ulit siya sa `kin ng tongued-out na emoticon.
Parehas na kaming nag-out sa Facebook accounts namin at sa Skype nalang kami nagpatuloy. And here we go again. Hindi pa rin siya nagsasalita at hindi na rin siya nagse-send ng mga messages sa `kin peronaka-ngiti lang siyang nakatingin sa `kin, sa desktop I mean.
"Hindi ka pa rin ba matutulog? Maaga ka pa gigising bukas para sa klase mo?" panimula ko.
Umayos si Michelle ng pagkaka-upo niya at sinuot ang head phones nito. "Kapag natulog ka na rin. Quarter to twelve na at hindi ka pa rin tulog. Haharap ka sa maraming tao na may eye bags ka." saad nito.
"Ikaw rin naman. Haharap ka sa mga estudyante mo na may eye bags," sabi ko sa kanya. Natahimik siya. Sinuklay ko muna pataas `yong buhok ko at napansin ko namang napa-hikab si Michelle. Mukhang inaantok na talaga siya. "Mukhang wala kang planong mag-sign out hangga't hindi ako nauuna. We have to sleep. I know you really missed me a lot but as I said, we really have to sleep."
"Ang kapal ng mukha mo. Anyway, we really have to sleep. Good night."
"Okay. I love you."
"So do I. Mag-iingat ka po d'yan. Good luck sa convention. Out na `ko."
Nagdilim na ang buong screen. Nag-out na nga siya. Pinatay ko na rin ang laptop ko at nagtungo na sa kama para matulog. Magiging sobrang habang araw nito bukas.
----x
Kinabukasan, maaga akong nagising hindi lang dahil maaga ang convention kung hindi dahil kailangan ko pang sunduin si Iyah sa airport. Kulang na kulang ang tulog ko. Dapat kasaby ko na rin siya kahapon papunta ritokaso nagkaroon daw ng biglaang emergency sa bahay nila kaya nahuli siya. Sinabihan nalang niya akong susunod siya kinaumagahan.Nang makita ko na siya, kaagad kaming umalis at nagpunta sa gaganapan ng convention.
Pagdating doon, naupo na kami sa respective seats namin. Tama lang ang pagdating namin dahil kasisimula pa lang ng event. Mabuti nalang at nakapag-almusal muna kami ni Iyah bago puunta dito dahil para sa `kin, nakakabagot ito. Idagdag pa ang kakulangan ko sa tulog. Hindi sa pagma-mayabang pero na-tackle na sa `kin ni Papa ang mga pinag-uusapan nila dito. Taon taon na rin siya kasing uma-attend sa mga ganitong klaseng event kaya madalas pag-uwi niya, nagku-kuwento rin siya sa `kin. Why am I here anyway? Kasi utos ni Papa sa `kin. I am obliged to obey. Baka magkaroon rin daw kami ng ilang business transactions dito, malaking tulong rin sa kumpanya namin `yon. Pero ayon nga, medyo nababagot na ako dito. Mas masaya siguro kung nakipag-puyatan pa ko kay Michelle. Syempre, given na `yong sasaya talaga ako pero `yon nga, business is business and I need to take things seriously.
Dapat pala si Cedric ang nandito dahil mas kailangan niya ito. Dito na rin siya matututo. But on the second thought, hindi na rin palang magandang ideya na siya ang nandito. Ako ngang business oriented na tao, medyo nababagot na dito, siya pakayang hindi? Masasayang lang ang pagpunta niya kung sakali. I am not being judgemental here; I'm just stating the obvious.
Lumipas ang ilang oras at nagpatuloy lang ang convention. May ilang guest speakers na rin ang nagsalita at ilang kasama namin dito na nag-share ng kani-kanilang experiences sa pagpapatakbo ng mga negosyo nila. Hindi ko alam kung bakit pero nababagot na talaga ako. Gusto ko nang bumilis ang oras nang maka-uwi na ako agad.
----x
Kinahapunan, natapos na rin sa wakas `tong convention. Pabalik na sana kami ni Iyah sa hotel na tinutuluyan naming dalawa nang bigla kaming tawagin ni Miss Jaycee Bajacan, isang businesswoman na dumalo rin sa convention. Nahinto kami sa pagpasok at hinarap siya.
"Mister Mercado," tawag nito sa `kin. Humalik naman siya sa pisngi ko at hinarap ko muli siya. "Nabalitaan ko kay Mr. Mercado, `yong Papa mo, na ikaw pala `yong pinapunta niya dito. I already sent him the invitation para sa bagong bukas kong business here in Cebu. Since ikaw ang nandito, why'd you join us for a party with your?"
"Secretary," pagpapatuloy ko. Napatango nalang siya. "By the way, this is Iyah, my secretary. Iyah, this is Miss Jaycee." pagpapakilala ko sa kanilang dalawa. Nagkamayan naman silang dalawa at tinugon rin nila ang isa't isa ng ngiti.
"Nice meeting you, Iyah. So, what's your answer? Would you mind joining us for a party?" pagtatanong nito ulit.
"I'll talk to my wife first." sabi ko. Napatingin naman sa `kin si Iyah at nagpipigil tumawa. Bakit ba? Wala namang mali sa sinabi ko. Nagiging optimistic lang ako. Looking forward to the future, kasi alam kong ganoon rin ang mangyayari soon.
Natawa na rin si Miss Jaycee sa pag-papaalam ko at pinagkamalan pa akong battered husband. Nakitawa nalang rin ako sa kanilang dalawa at sinabing nasa maayos na saahan kami ni Michelle at more than willing naman ako magpa-under sa kanya.
Lumayo muna ako kaunti sa kanila sa kinuha ang phone ko. I dialed her number and waited for her to answer it. Naka-ilang ring pa muna bago niya ito tuluyang sagutin. "Napatawag ka?" panimula niya.
"I missed you, the two of you." I stated. Mahina niyang sinabi `yong 'I missed you, too' na siyang nagpa-ngiti sa `kin. Parang nawala lahat ng pagkabagot na naramdaman ko kanina at mas gusto ko nang umuwi ngayong gabi. Pero hindirin p'wede dahil bukas pa ang flight ko pabalik. "I am attending a party pero hindi ako iinom ng marami. Is that okay with you?" I asked.
"Ano ako, asawa mo? Ikaw bahala."
"Soon-to-be Missus Mercado."
"Huwag makampante. Hindi mo nga ako tinatanong. And besides, maraming p'wedeng mangyari."
"Ganoon rin `yon.What you believe, you achieve. And I believe, you'll be the one. Will you marry me?" I asked seriously.
Natahimik sa kabilang linya. Ilang beses akong nag-hello pero wala pa ring sumasagot. Hindi ko namang intensyon na mabigla siya ng itanong `yon, gusto ko lang malaman kung ano sakali ang isasagot niya. Hindi ko naman biglang maiisipan `yon kung hindi niya sinabing hindi ko pa siya tinatanong. I can't help but to think. Is she waiting for me to ask her? I mean, hindi sa nag-a-assume ako pero parang ganoon na nga ang naiisip ko. Posible kaya na bukod sa pagiging magulang namin kay Zach, p'wede na naming higitan? From being Zach's parent, kasi given na `yon kahit ano pang mangyari, p'wede na ba namin tawagin ang isa't isa na mag-asawa? Handa na ba siya para doon? Kasi ako, handa na.
Nag-hello ulit ako sa kanya at narinig ko siyang napa-buntong hininga. Mukha ngang nabigla ko siya. Hindi ko naman intensyon `yon. I just want to ask her. "Seryoso ka ba d'yan, Troy?" tanong niya sa akin.
"Of course not. I mean, yes. I mean, hindi pa pala. Pero yes, seryoso ako sa tanong na `yon. I really mean it. But I think, it's not the right time for me to ask you that, right? No one's ever ready. Besides, we really don't need to rush things, right? No pressure indeed. But Michelle, seriously, will you marry me? I really see myself, spending the rest of my life with you, with Zach and our future kids. You don't have to answer it yet. Just take your time." Oo nga naman. Baka nga nagulat siya kasi akala niya nagpo-propose na ako sa kanya, through phone and it's really weird. Wedding proposal is a very special occasion, kaya dapat special rin dapat kung paano ko i-e-execute `yon. Hindi `yong napatawag lang ako tapos tatanungin ko siya no'n. But still, I'm still hoping for a good answer.
Narinig ko na naman siyang napa-buntong hininga pero mas mahina kumpara no'ng kanina. "Siguro, tama ka nga. For an instance, siguro hindi pa nga ito ang tamang panahon para d'yan. But just so you know, sobrang saya ko ng makita at makasama ko kayo ni ZJ. Parang nabuo ang pagkatao kong nagkulang seven years ago," she stated. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa sinabi niya. Simpleng sabi niya lang na napasaya ko, NAMIN, siya, masaya na rin ako. Sobra. Napaka-fulfilling ng feeling. "Hindi ba may party ka pang pupuntahan? Go ahead. Baka naghihintay na sila sa `yo. Take care."
"Thanks. Kayo rin, mag-iingat. Advance good night. I love you."
"I love you, too."
Binaba na niya ang tawag at ibinalik ko na sa bulsa ko ang phone. Nilingon ko muli sila Iyah at Miss Jaycee na kasalukuyang nag-uusap naman ngayon. Nilapitan ko na sila at sinabing sasama na ako papunta sa party. Sinimulan na naming maglakad ni Iyah sa sasakyan namin at nagpahinga muna nang kaunti sa b'yahe. Kalahating oras rin ang biyahe papunta doon, that will be enough for us to take even just a short nap.
Pagdating namin sa venue, kaagad kaming sinalubong ni Miss Jaycee kasama ang fiancee niyang si Mister Hiro. Binati naman nila kami at nagpasalamat na nakarating kami sa party nila. Sinamahan na nila kami papasok at doon ko napag-alaman na ang dami palang invited sa after party na ito. I wonder why or I should say... never mind.
Naging maayos naman ang takbo ng buong party. Well, actually hindi ko inaasahan na magiging ganito ang mangyari. May mga nakakasalamuha akong iba't ibang klaseng businessman or woman na nagha-handle sa mga negosyo nila at sinusubukang makipag-transact sa `kin. Nakikipag-usap naman ako sa simula pero kalaunan, kapag hindi na nagiging pabor sa `kin o hindi ko na gusto `yong nangyayari, nagpa-paalam na ako sa kanila at nagpapa-salamat. Ito nga rin siguro ang purpose ng party na ito; para maka-kilala ng iba't ibang klaseng tao na nasa iisang larangan na katulad ko at makipag-deal. They call it strategy and being wise. May oportunidad, sinunggaban lang nila.
Hinanap ko sa buong lugar si Iyah pero wala siya. Siguro, nasa labas siya at nagpapahangin na muna. Maging siya, naging abala rin sa pakikipag-usap sa mga tao rito. O kung umuwi naman siya, mag-text man lang sana siya sa `kin ng malaman ko kaagad. Baka maghanap lang ako ng maghanap sa wala dito.
Naupo muna ako sa isang vacant seat para magpahinga dahil kanina pa rin ako palakad-lakad. Nakainom ako pero hindi ganoon kadami, dahil na rin siguro mataas ang alcohol tolerance ko kaya walang gaanong epekto sa `kin ang alak, maliban nalang sa nagpapa-antok sa `kin ito.
"Good evening, Sir. Want some drink?" biglang lumapit sa `kin ang isang waiter at inalok sa `kin ang nag-iisang goblet na dala niya. Kinuha ko nalang `yon at sa isang lagukan, inubos ko `yon.
Lumipas ang ilang minuto at nakaramdam ako ng biglaang pagkahilo. Nakadagdag pa rito ang antok na nararamdaman ko at panlalabo ng paningin ko. Sinubukan ko pang idilat ang mata ko at sisimulang maglakad ng maka-uwi pero hindi kinayang katawan ko. And all of a sudden, everything went black.
Yvonne Baltazar
How great! He falls onto my trap! Who? Just a man who named Troy. How? Sabihin na natin na sobrang desperada ako na ultimong pinaka-cheap na paraan para gawin sa kanya `yon ay ginamit ko. Sa teleserye ko lang napapanuod ang ganoong klaseng trcik but hell, it works! Kung ano man `yong powder na nilagay ko sa last drink, it's a very big help. And now, he's mine, mine alone.
Kanina no'ng nasa party ako, I feel pity about that Miss Jaycee. Mas desperada pa siya sa `kin to the point na she really have to invite all of participants sa convention kanina. Mukhang plano talaga niya `yon at sinaktong sa araw pa na ito kung saan marami siyang mabi-biktima.. Alam niyang marami siyang makakasalumuhang businessmen sa araw na ito kaya sa araw na ito rin siya kumilos. She seems so witty. Sa ganitong paraan, p'wede siyang makakuha ng maraming investors na mag-i-invest sa business niya. How pathetic! Hindi ba niya kayang mag-isip na mas matalinong paraan? Well, sa bagay, sa business industry, the word competition is on the top list. Tinatawag na niya `tong strategy. How unprofessional.
Oh, if you're thinking kung paano ako nakapasok sa party na ito kahit hindi ako invited? Well, how would spell gatecrash? Well, not totally nag-gate crash ako, I just used my power of seduction. To whom? To someone I really don't know and I doesn't care to know. Wala naman talaga akong paki kung sino man siya, the more important is, magagamit ko siya para rito. Katulad lang rin naman siya ng ibang lalaki, wala silang paki-alam kung sino kaman, basta malaki ang boobs mo, carry na. Well, I couldn,t blame him for that. Maganda ako, alam ko na `yon.
Well, I'm not here to narrate that stupid things happen earlier.
Where am I anyway? It's a very good thing na may malapit na hotel dito. Magiging madali para sa `kin gawin ang plano ko. Seducing is my thing and seducing him will make my day complete. Sa `kin siya ngayon at magiging akin siya. No one can stop me from this, not even that Michelle.
Dinala ko na siya sa room kung saan ako naka-check in. He's totally drunk and asleep. Ang bigat pa. Kinailangan ko pang magpatulong sa bell boy para madala siya sa kwarto dahil sa laki niya but it doesn't matter anyway. The more important thing is, magtatagumpay ako sa planong ito.
Pagpasok sa room ko, everythings on set. Especially, my beloved camera. Let's see if she can take this kapag napanuod niya `to. Maling mali nanghimasok at bumalik balik pa siya. Can she resist if she saw the one she really loves making love to someone? Then, we'll see.
Agad ko siyang inihiga sa kama ko. I start undoing his sleeves. Inisa isa ko talaga ang bawat butones ng sleeve niya. Sa bawat butones, nakakaramdam ako ng excitement. Sino bang hindi? This is it! Matagal kong pinangarap ang katawang ito at ngayong may pagkakataon ako, sasayangin ko pa ba ang lahat? Of course not. Not a chance.
"Michelle," he muttered. What the heck? Ano ba'ng mayroon ang babaeng `yon na kahit bagsak ang lalaking `to, siya pa rin ang hinahanap? But sorry, akin siya ngayon.
Hindi ko pinansin ang pagtawag niya sa babaeng `yon at ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Nang matanggal ko na ng buo ang suot niyang sleeves, itinabi ko na ito at sinimulang galawin ang pang-ibaba niya. I was about to unbuckle his belt when he suddenly grabbed my hand. Tumabi ako sa kanya at sinimulang hawakan ang katawan niya. To his broad and bare chest down to the firm and flat stomach, my God! I really can`t help it. Parang may mga boltahe ng kuryenteng dumadaloy sa kamay kapag ginagawa ko `yon.
Kinagat ko ang earlobe niya at sinimulang halikan ang leeg niya. I can smell his manly scent, napaka-intoxinating. I was making my way to his lips when he suddenly lean to the opposite side. Sinubukan ko ulit pero umiwas ulit siya. Wala na akong choice, pumaibabaw na ako sa kanya para hindi na niya magawang umiwas pa.
"Make love to me, Baby." bulong ko sa kanya.
Hinawakan ko ang mukha niya at sinumulang haplusin `yon. Our faces were inch closer. Naririnig ko ang paghinga niya, nararamdaman ko ang mainit na paghinga niya. I was about to kiss him when he suddenly pushed me dahilan para mapunta ako sa gilid niya. Nakita ko siyang babangon na kaya I decided to tugged him closer to me. Sinusubukan niyang makawala but he's too weak. Nanghihina pa siya dahil siguro sa ininom niya which is a very good thing to me. Now, everything will be under my control. He is under my control.
I started kissing his neck, still caressing his body. I felt something poking me down there, so, what does it mean? Effetive ang seductive skills ko. No man can ever resist seduction. Seduction leads to temptation and temptation leads to arousal. Hindi maitatangging ganoon na nga ang nangyayari. Any minute later, mangyayari na nga ang pina-plano ko.
Pinagpatuloy ko ang paghalik ko hanggang sa hindi ko inaasahang maitutulak niya ako ng malakas dahilan para malaglag ako sa kama. "What was that for?" I protested.
Bumangon ako mula sa pagkaka-bagsak ko at nakita kong nakabangon na siya. "Yvonne?" sabi niya. He seems so surprised. Tumayo na siya mula sapagkaka-upo niya sa kama at pinulot ang long sleeves niya. So tatakasan niya ako?
Kaagad akong tumayo mula sa pagkaka-upo at hinarangan siya. "Where do you think you're going, mister?"
"I'm leaving." he stated with authority.
Sinimulan na niyang isuot ang damit niya at naglalakad papunta sa pintuan. Nilapitan ko siya at siniil siya ng isang halik. Did he think papayag ako ng aalis nalang siya ng ganito? Matapos kong planuhin `to, sisirain niya? Hell, no! Matagal kong hinintay ang pagkakataong ito tapos mawawala lang? Hindi p'wede ito.
Nahinto ako sa paghalik sa kanya ng itulak niya akong muli and this time, mas masakit ang pagkakabagsak ko. "Ano'ng mayroon ba ang babaeng `yon at siya pa rin? All this time na wala siya, nandito ako. Ako!"
"She was everything to me. Pero hindi siya ikaw, Yvonne. Magkaiba kayong dalawa," he said casually. Like what? Parang wala lang sa kanya `yong nararamdaman ko. Naging faithful ako sa pagmamahal sa kanya tapos no'ng bumalik `yong babaeng `yon, tuluyan na akong na-baliwala. "You already know that I feel so abhorrent with you. What's the matter with you, Yvonne?"
"What's the matter with me? You and your stupid feelings with that bitch," how dare he? Ang lakas ng loob niyang sabihin sa `kin `yan. Wala talaga siyang paki-alam sa `kin, wala siyang paki-alam sa nararamdaman ko. "How many times will you keep rejecting me and my damn feelings?"
"It's damn and Michelle is not a bitch. My feelings for Michelle may be stupid but they're all real and unconditional. Mahal ko siya at walang makapag-babago no'n kahit ikaw pa, Yvonne. Hinding hindi. Hindi ka ba nahihiya na ikaw pang babae ang naghahabol sa lalaki, Yvonne? Maawa ka naman sa sarili mo. Sa `yo na mismong nanggaling, puro rejection ang nakukuha mo sa `kin. Madala ka naman. Hindi lahat ng gusto mo, na kahit anong pilit mo ay makukuha mo. Minsan, kulang lang na pagsikapan mo, minsan kailangan mo ring sumuko. Ano'ng silbi ng efforts kung nasasayang lang. Ayokong maka-sakit ng damdamin, Yvonne."
"Pero ginagawa mo."
"Kasalanan mo rin `yon. You better stop this stupid thing. Wala kang mapapala. Maganda ka, Yvonne. Hayaan mong sila ang magpakahirap sa `yo, hindi `yong pinahihirapan mo ang sarili mo. Stop messing with my family. Hayaan mo na kaming sumaya. We waited for this for a very long time at hindi namin hahayaang masira `yon." sabi niya at tuluyan ng lumabas ng kwarto.
I was left dumb-founded. Ganoon na ganoon lang `yon. Ganoon kadali para sa kanya sabihin ang mga `yon at ganoon kadali para sa kanya baliwalain ako. Hindi man lang siya marunong tumanaw ng utang na loob. Matapos ang mahabang panahon na ako ang kasama niya, na ginawa ko ang lahat para sa kanya, ganoon na lang `yon. Ako pa ang dehado. Ako pa ang nawalan.
Hindi ako papayag na ganoon nalang `yon. Napaka-unfair! Kung hindi sa `kin mapupunta si Troy, hindi ko hahayaang makamit nila ang kasiyahang ipinagkait niya sa `kin.